Η βία και ο χουλιγκανισμός εντός των γηπέδων παραμένει, ακόμα άλυτο πρόβλημα. Η Πολιτεία δεν έχει κατορθώσει να εξαρθρώσει ένα φαινόμενο το οποίο εξελίσσεται διαρκώς.
Ο χουλιγκανισμός και η βία στα γήπεδα είναι δύο στοιχεία που αποτελούν «αρρώστια» για τον ελληνικό αθλητισμό. Το συναντάμε περισσότερο στα δημοφιλή αθλήματα, όπως ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Πρωταγωνιστές είναι οι οπαδοί των μεγάλων αθλητικών σωματείων όπως Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ κλπ. Βασικά ο χουλιγκανισμός εκφράζεται στα γήπεδα αλλά γεννιέται στις γειτονιές. Εκεί γαλουχούνται οπαδοί με μίσος για τον αντίπαλο, αλλά και τον γείτονα.
Χωρίζεται σε χρώματα. Οι «πράσινοι», οι «κόκκινοι», οι «κίτρινοι», οι «ασπρόμαυροι» λειτουργούν πάντα υπέρ της προσωπικής ικανοποίησης ότι «ξεφτίλισαν» τον αντίπαλό τους, ότι κυριάρχησαν πάνω του προκαλώντας του τραύματα, πολλές φορές και θανάσιμα.
ΠΩΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΒΙΑΣ;
Το εγκληματικό φαινόμενο γεννήθηκε στην δεκαετία του 1970 όταν και το ελληνικό ποδόσφαιρο έκανε τα πρώτα του επαγγελματικά βήματα. Ξεκίνησε ως ανάξιο αναφοράς στα αθηναϊκά μέσα. Επρόκειτο για μικρές συμπλοκές, οι οποίες έληγαν με το πέρας της παρεξήγησης δίχως να υπάρχουν θύματα. Τότε οργανώθηκαν και οι πρώτοι σύνδεσμοι.
Την επόμενη δεκαετία οι μικροσυμπλοκές εξελίχθηκαν, μαζικοποιήθηκαν και μετατράπηκαν στο λεγόμενο χουλιγκανισμό. Οι εφημερίδες, φιλοξενούσαν στα φύλλα τους ρεπορτάζ και αρθρογραφίες με κύριο θέμα τη βία, αναφέροντας πως η έννοια προήλθε από την Δυτική Ευρώπη και συγκεκριμένα από την Αγγλία, όπου η βία είχε πάρει τρομακτικές διστάσεις.
Από εκείνη την εποχή το φαινόμενο στην Ελλάδα άρχισε να μεγαλώνει. Οι φανατικοί οπαδοί είχαν σημείο συγκέντρωσης και συνάντησης τις θύρες των γηπέδων. Βασική στρατηγική η εξουδετέρωση του αντιπάλου εντός και εκτός γηπέδου.
Ο φανατισμός και η ανταλλαγή υβριστικών και προκλητικών συνθημάτων μεταξύ των οπαδών οδήγησε στις συγκρούσεις των οπαδών. Τα γήπεδα για πρώτη φορά καταστρέφονταν από τους θεατές και τα υλικά τους γίνονταν όπλα στα χέρια των χούλιγκαν.
ΑΝΔΡΟΜΑΧΗ & ΔΕΣΠΟΙΝΑ - ΣΤ2